Kongo’nun Belçika sömürgesi olduğu 1908-1960 döneminde doğan Lea Tavares Mujinga, Monique Bintu Bingi, Noelle Verbeken, Simone Ngalula ile Marie-Jose Loshi, 2-4 yaşlarındayken Belçika Sömürge İdaresi ve yerel Katolik Kilisesi yetkililerince alınan kararla ailelerinden ayrıldı.
Anneleri Kongolu, babaları “beyaz ırklardan” olan çocuklar, kendileri gibi melez ya da Kongolu ancak yetim olan 20 kadar çocukla zor koşullarda büyütüldü.
Kadınların avukatı Michelle Hirsch, Belçika devletinin, ırklar arası birliktelikleri önlemeyi ve “utanç çocukları” olarak bilinen melezleri, hayatlarının ileriki dönemlerinde Belçika ile bir bağlantı iddia etmeyeceklerinden emin olmak için izole etmeyi amaçladığını söyledi.
Avukatın dava dosyasındaki iddialarına göre, Kongo’nun bağımsızlığından sonra çocuklar hem devlet hem kilise tarafından terk edildi ve milis güçler tarafından cinsel tacize uğradı.
Her biri 50 bin euro tazminat talep eden Kongolu 70’li yaşların üstündeki kadınların davası, bugün Brüksel Adalet Sarayında görülecek.
Belçika hükümeti, 2019’da sömürge döneminde Afrikalı ailelerinden ayrılan bebekler için özür dilemişti.